گاهی وقتا که امتیاز فیلمای رمانتیک و اروتیک رو مقایسه میکنم، با خودم فکر میکنم که احتمالا هنوز داستانایی با ته‌مایه‌ی اروتیک، نتونستن چندان توجه منتقدا رو جلب کنن و صرفا به بازخوردایی از طرف بیننده‌های دیگه محدود شدن.

معمولا این طور فیلما، داستان‌پردازی خوبی ندارن و رفتارایی از کاراکترا سر می‌زنه که در دنیای واقعی، به هیچ عنوان رایج نیست. با این وجود، فیلم‌سازی یه جور هنره و در نظرم اشکالی نداره که تخیلات و تمایلات سرکوب شده‌ی یه نویسنده یا کارگردانو به تصویر بکشه. بحث اینه که این افکار، به خوبی پرداخت بشن و واقعا ازشون یه کار دیدنی در بیاد.

"اشتباه من" هیچ کم و کسری مکانیکی‌ای نداشت، یعنی اگر همین بازیگرا و همین اتمسفر و صحنه‌سازی‌ها با یه فیلمنامه‌ی بهتر همراه میشد، می‌تونست تبدیل به یه فیلم خیلی دیدنی‌تر بشه اما هرچقدر که ظاهرش قشنگه، فیلمنامه‌اش ضعیفه و به جای اینکه بیننده رو به وجد بیاره، ممکنه توی ذوقش بزنه و از دیدن ادامه‌ی فیلم، مایوسش کنه.

نویسنده سعی کرده که شخصیت اول فیلم یعنی نوا رو دختری آسیب دیده ترسیم کنه که کودکی بدی رو پشت سر گذاشته و الان نسبت به رفتارای خشونت آمیز، حساسیت پیدا کرده و واکنش تروماتیک نشون میده. با این وجود، شخصیت نوا واقعا نمیتونه حس همدردی خاصی رو درون بیننده ایجاد کنه؛ چون داستانش به خوبی تعریف نمیشه و واکنشش به صحنه‌های خشن هم خیلی ساختگی و ضعیف به نظر میرسه.
اینکه فردی مثل نیک با روابط عجیب و غریبش متوجه این مشکل نوا میشه و باهاش همدردی میکنه هم بیش از پیش، غیر قابل باور و ساختگیه. نیک، خودخواهه و روابط غیر متعهدانه‌ای از روی تکبر و هوس داره. چرا باید همچین آدم خودخواهی یهو به درک و همدردی با نوا برسه؟ این سنارویی هست که میشد با پرداخت بهتر، تبدیلش کرد به یه موضوع باور‌پذیر و جالب؛ اما توی فیلم اشتباه من، صرفا با یه سری اتفاقات و روابط علت و معلولی ناقص طرفیم که شانس زیادی برای به وجد آوردن مخاطب نداره.
ظاهر و وجنات نماها و شخصیت‌هایی که ظاهر میشن خیلی زیباست؛ اینو میشه توی زندگی اشرافی جدید نوا و ظاهر جوونایی که ظاهر میشن دید. نوع خاص لباس پوشیدن و اکسسوری‌های نوا هم ازش یه شخصیت خوش سلیقه و ظریف ساخته.

ژانر عاشقانه‌ی این فیلم، اصلا به بخش اروتیکش نمیچربه و قبل از اینکه بیننده بتونه باورش کنه، تموم میشه.
یه فیلم تینیجری، هیچ وقت به این معنی نیست که شخصیتا لزوما افکار و احساسات پیچیده یا جالبی ندارن؛ بعضا افراد تینیجر، می‌تونن وفاداری بیشتری از خودشون نشون بدن و تعریف شاعرانه‌تری از رابطه‌ی خودشون داشته باشن؛ اما تصویری که برخی فیلمسازا از این رده‌ی سنی نشون میدن، عمدتا تصویری خامه که به احساسات چنین افرادی توجه خاصی نداره و هنر خودشون رو صرف نشون دادن این درونیات نمیکنن.
توی فیلم اشتباه من، کلی صحنه‌ی زد و خورد و لاس زدن و حتی صحنه‌های تیراندازی رو به تصویر کشیده ولی تلاش شخصیتا برای نشون دادن احساسات درونی و خواسته‌هاشون، سطحی و خنده‌داره.
اشتباه من به شکلی ساخته شده که پتانسیل ساختن یه مجموعه فیلم رو داره و باید دید که سازنده‌هاش رغبتی به این موضوع نشون میدن یا نه.

یه اتفاقی که بعد از انتشار فیلم اشتباه من افتاد و فکر میکنم ارزش مرور و بررسی داشته باشه اینه که توی روزای اول، امتیاز بالایی از مخاطبا گرفت و یهو این امتیاز، شروع کرد به افت کردن.
آهنگ امتیازگیری فیلمای جالب، معمولا برعکسه؛ یعنی طی روزای اول انتشار، ممکنه اطرافشون خیلی سوت و کور باشه و صرفا امتیاز کمی از منتقدای سخت‌گیری که شدیدا پیگیر فیلمای جدید هستن دریافت کنن. اما کم کم بیننده‌های دیگه هم سراغشون میرن و امتیازشون بالا میره و به نقطه‌ی ثبات میرسه.

نظر من رو بخواید، امتیاز اولیه‌ی فیلم اشتباه من یه امتیاز فیک بوده و بعید هم نیست که نقدای فیک هم دریافت کرده باشه.

حالا فرض کنید چقدر فیلمای اینچنینی میاد بازار که نقد و بازخوردای فیک دارن. فیلمایی مثل این، توی فرهنگ عمومی شانس محبوبیت زیادی دارن، بحث اینه که بازخورد فرهنگ عمومی، نهایتا در حد کامنتای کوتاهه، مثلا میگن فیلم خوبی بود لطفا قسمتای بعدیشو هم درست کنید.
این اتفاقیه که داره برای فیلمای اروتیک زیادی میوفته، یعنی منتقدا مسخره و تحقیرشون میکنن و از اون ور بین مخاطبا، کلی بیننده دارن. عجیب‌ترین این فیلما هم ۳۶۵ روزه که حتی بازیگراشو توی جشنواره‌ها تحقیر کردن و بازیگر نقش لائورا نامزد تمشک طلایی بازیگر نقش زن شد. ولی واقعیت اینه که این فیلما توی خیلی از کشورا محبوبن و شبکه‌ای مثل نت‌فلیکس هم داره از طریق این ژانرا، کلی پول به جیب میزنه.

جمع‌بندی
فکر میکنم به جای تحقیر و مسخره کردن همچین فیلمایی یا قایم کردن خودمون به عنوان بیننده‌هایی که متهم میشن به منحرف و بدسلیقه بودن، بازخورد واقعی نشون بدیم و این مسائل رو به عنوان بخشی از خواسته‌های انسانی بپذیریم. این کار می‌تونه به سازنده‌های همچین فیلمایی هم کمک کنه تا کیفیت تولیدات خودشون رو افزایش بدن.