بیکن 23 یا فانوس 23، از اون سریالایی هست که در مواجهه‌ی اول، نتونست توجهمو جلب کنه؛ اما در ادامه، چند تا نقطه عطف رو درونش پیدا کردم که فعلا داره منو به دنبال خودش می‌کشونه و علاقه دارم که بقیه‌ی داستان رو بفهمم.
امتیاز این سریال توی سایت Imdb نسبت به قبل، کمی بهبود پیدا کرده و به امتیاز 5.6 رسیده. با این وجود، باز هم نمیشه یه امتیاز قابل توجه در نظرش گرفت.

بذارید اول در مورد اینکه چه چیزایی توی ذوقم زد و باعث شد که زیاد راغب به شروع این سریال نشم بگم. برای شروع، چند سکانس رو به صورت تصادفی دیدم و به نظرم رسید که کارگردانی جالبی نداره. شخصیتا، بازی و دیالوگای فریکی و سطحی‌نگرانه داشتن و این حس بهم دست داد که هنر سازنده‌ها بیشتر این بوده که یه سری تجهیزات فضایی و جلوه‌های ویژه‌ی خاص رو درست کنن؛ که خب این مزیتا دلیل نمیشه که وقت زیادی رو صرف دیدن یه سریال کنم و به سرعت حوصله‌مو می‌تونه سر ببره.

ولی داستان بیکن 23، قلابای خوبی داره که آدمو در مورد اتفاقات پیش رو و انگیزه‌ای که افراد درون سریالو به همچین مرحله‌ای کشونده کنجکاو میکنه. پس اگر بیننده‌ای هستید که دنبال داستان جالبید، بیکن ممکنه براتون پیشنهاد خوبی باشه. بخصوص که یه وجه روانشناختی رو توی این سریال میشه دید. تکنولوژی و امکانات معرفی شده در این سریال، آینده‌نگرانه هستن اما یه جور آزمایش ذهنی خوب هم در مورد استفاده‌ی ما از هوش مصنوعی و تاثیری که می‌تونه و نمی‌تونه روی کیفیت زندگیمون داشته باشه، بازگو میکنه.

در دنیای بیکن، همه چیز از آینده صحبت میکنه، حتی لباسا و ساده‌ترین روشای بقاشون. اما یه سری مسائل انسانی هست که این تکنولوژی پیشرفته هم نتونسته کار زیادی براش انجام بده و خوده شخصیت‌ها هستن که باید مدیریت‌شون کنن. مسائلی که عدم مدیریت‌شون میتونه به تنش درون روابط انسانی، اضافه کنه و حتی بقاشون رو به خطر بندازه.

من از قسمت چهارم، کم کم به فضای سریال خو گرفتم و مشتاق شدم که داستانو ادامه بدم، چون حس کردم فضای داستان، از پیش زمینه‌ی غنی‌ای برخورداره و قراره شخصیت‌های متنوع با جهان بینی‌های متفاوتی معرفی بشن.
تعامل انسان با هوش مصنوعی و قدرتای آینده نگرانه‌ای که می تونیم منتظرشون باشیم، توی این سریال، به خوبی به تصویر کشیده شدن.
انسان‌هایی که در فضایی بسیار پیشرفته به دنبال معنا هستن و هنوز با بدوی‌ترین سوالات بشر در مورد چیستی خودش دست و پنجه نرم میکنن، سوژه‌ای هست که در صورت غربال داستانی زیرکانه، می‌تونه تبدیل به یه داستان بسیار سرگرم کننده در عین حال، الهام‌بخش بشه.

جمع‌بندی
همچنان چیزی که بیشتر از همه باهاش مشکل دارم شخصیتای اصلی این سریال هستن که از اشتراک ناشی‌گری هاشون با بقیه ی بازیگرا، میشه حدس زد که سریال داره قربانی یه کارگردانی ضعیف میشه؛ وگرنه داستانش از جنسیه که به نظرم ارزش دنبال کردن داره و میشه ازش الهامات زیادی گرفت. من بازی چند تا از نقشای فرعی رو بیشتر از این دو شخصیت اصلی دوست داشتم و به نظرم شخصیت پرداخته شده و جالب‌تری داشتن.