فیلم لباس شخصی یک داستان درمورد پلیس مخفی اهل نیویورک در دهه ی 90 رو روایت میکنه که درگیر با مفهوم هویت، اضطراب و عشق ممنوع هست.

شخصیت اصلی یعنی لوکاس، درگیر با دوربین های مخفی و احساس شرم، به دنبال کشف هویت جنسی خودش هست. این فیلم از تاریخ 3 اکتبر 2025 اکران شده و عنوانش اشاره به مامورایی داره که لباس فرم نمیپوشن و در ظاهر، عادی بین مردم فعالیت میکنن ولی در این فیلم، اشاره ی ضمنی به مفهوم هویت پنهان و اضطراب درونی هم داره.
فیلم لباس شخصی، محصول آمریکا و اولین اثر بلند کارگردانش یعنی کارمن امی به حساب میاد. نقدها تا اینجا ترکیبی از تحسین و تامل بودن و بازی ها، بخصوص اجرای تام بلیث، در نقش پلیس مخفی، مورد توجه قرار گرفته. منتقدها از فضاسازی دهه ی 90، استفاده از ویدیوهای VHS برای نشون دادن اضطراب و شرم و روایت روانشناختی فیلم تعریف کردن.
بعضی از نقدها اشاره کردن که داستان مردی که در حال کشف هویت جنسیش هست تکراری شده ولی فیلم با اجرای قوی و لحظه های احساسی، تونسته تاثیرگذار باقی بمونه.
به لحاظ فنی، تدوین سریع و افکت های تصویری برای بعضی ها آزاردهنده بوده ولی برای بعضی های دیگه، تونسته حس آشفتگی درون شخصیت اصلی رو به خوبی تداعی کنه.
امتیازات این فیلم رو میشه نسبتا مثبت ارزیابی کرد و براساس 10 نقد در سایت متاکریتیک، امتیاز 66 از 100 رو به دست آورده. همچنین در سایت IMDb امتیاز 7 از 10 گرفته. از جمله انتقادات منفی مطرح شده میشه تصویربرداری و تدوین آزاردهنده یا بیش از حد تجربی اشاره کرد.
درمجموع، فیلم به عنوان یک اثر مستقل با موضوع هویت، شرم و عشق ممنوع، تونسته توجه منتقدها رو جلب کنه، هرچند سبک تصویریش، برای همه خوش آیند نیست.