مرور تراژدی سریال پسران در جشنواره‌ی امی 2025

جشنواره ی امی یکی از معتبرترین جوایز صنعت تلویزیونی در امریکاست و تقریبا همسنگ با اسکار برای سینما، گرمی برای موسیقی و تونی برای تئاتر هست.

جوایز امی به تولیدات برجسته ی تلویزیونی تعلق میگیره و شامل سریال های درام و کمدی، برنامه های روزانه، مستند، ورزشی و خبری میشه و به بازیگرها، نویسندگان، کارگردانان و تیم های فنی جایزه میدن.

سه نهاد مستقل اما مرتبط، مسئول برگزاری این جشنواره هستن یعنی آکادمی هنرها و علوم تلویزیونی برای برنامه های پرمخاطب شبانه، آکادمی ملی هنرها و علوم تلویزیونی برای برنامه های روزانه، ورزشی و خبری؛ و آکادمی بین المللی هنرها و علوم تلویزیونی برای تولیدات خارج از امریکا.
نماد امی، مجسمه ی یک زن بالدار با حلقه ی الکترونی بالای سرشه که نماد تلفیق هنر و علم در تلویزیونه.

مجری مراسم امسال، نیت بارگاتزی بود که کمدین محبوب امریکایی محسوب میشه و سبک شوخی آروم و کم حاشیه ای داره و بعضیا عقیده دارن که حضور همچین فردی باعث شد تا فضای رقابتی جشنواره کمی انسانی تر و گرمتر به نظر بیاد.
سریال Adolescence یکی از درخشان ترین برنده های این جشنواره بود. این سریال از نتفلیکس منتشر شده و یکی مینی سریال بریتانیایی چهار قسمتیه و روایتی رادیکال داره. داستان در شهر کوچکی سپری میشه و داستان پسر 13 ساله ای به اسم جیمی میلر رو روایت میکنه که به اتهام قتل یکی از همکلاسی هاش، بازداشت میشه. اما سریال به جای تمرکز روی اینکه چه کسی کیتی رو کشته، به این موضوع میپردازه که چرا همچین اتفاقی افتاده و ریشه های خشم، انزوا و زن ستیزی در پسر جوان رو واکاوی میکنه.

هر قسمت در یک برداشت واحد و بدون کات فیلمبرداری شده که حس اضطراب و واقع گرایی رو شدیدا تقویت میکنه. فضای سریال بیشتر یه ژانر وحشت روانی نزدیکه و صرفا درام جنایی نیست و دیالوگ ها و نگاه ها مثل مدرک جرم عمل میکنن یعنی هر لحظه میتونه همه چیز رو تغییر بده.

بازیگر نوجوان این سریال یعنی اوون کوپر با این نقش تونست جوان ترین برنده ی جایزه ی امی در تاریخ بشه.
نامزدها ترکیبی از خودمعرفی و انتخاب آکادمی هستن یعنی هر سریال، بازیگر یا نویسنده و کارگردان، باید کارشو برای شرکت در رقابت ثبت کنه. هیچکس به طور خودکار نامزد نمیشه و اگر یه سریال یا فرد ثبت نام نکنه، اصلا وارد رقابت نمیشه. برای ثبت نام، باید مشخص بشه که در کدوم دسته شرکت میکنن مثلا بازیگر نقش اصلی یا مکمل، سریال درام یا کمدی و غیره. معمولا هم یک اپیزود خاص رو به عنوان نمونه ی داوری ارائه میدن.
مرحله ی دوم، رای گیری توسط اعضای آکادمیه یعنی بعد از ثبت نام، اعضای فعال آکادمی که بیش از 26هزار نفر هستن، رای میدن. هر عضو، فقط در حوزه ی تخصصی خودش رای میده، مثلا بازیگرها برای بازیگرها، نویسنده ها برای نویسنده ها.
در دسته های عمومی مثل بهترین سریال درام یا کمدی، همه ی اعضا میتونن رای بدن.

در مرحله ی بعدی، رای ها به دست یک شرکت حسابرسی بررسی و شمارش میشن و براساس تعداد رای ها، نامزدها انتخاب میشن. تعداد نامزدها در هر دسته بستگی به تعداد شرکت کننده ها داره مثلا اگر بیشتر از 240 اثر ثبت شده باشن، اون دسته میتونه 8 نامزد داشته باشه.
در مراسم امی 2025، جنسن اکلز که نقش سولجر بوی رو در سریال پسران بازی کرد، در دسته ی بازیگر مهمان در سریال درام نامزد شد و اتفاقا خیلی هم تحسین شد ولی آنتونی استار به عنوان بازیگر نقش هوملندر، با وجود اینکه یکی از ستون های اصلی سریاله و اجرای بی نظیری داره اما نامزد نشد و همین اتفاق باعث درست شدن کلی بحث و بازخورد عمومی شد.
اکلز صرفا در چند اپیزود ظاهر شد و واجد شرایط برای دسته ی بازیگر مهمان بود که در این بخش، رقابت سبک تری وجود داره اما استار در دسته ی بازیگر نقش اصلی قرار میگیره که امسال پر از چهره های برجسته بود.

اینو هم باید درنظر گرفت که گاهی آکادمی به بازی های غیر قابل طبقه بندی مثل اجرای استار، واکنش نشون نمیده چون شخصیت هوملندر، همزمان شرور، کاریزماتیک و روانپریشه و این پیچیدگی ممکنه داورها رو سردرگم کنه.
بازی ها غیر قابل دسته بندی شامل اجراهایی میشن که از مرزهای معمول ژانر عبور میکنن یعنی نمیشه راحت گفت که این بازیگر در یک سریال کمدی یا درام بازی کرده چون جنس اجراش، پیچیده تر از دسته بندی های قراردادیه.
این نوع بازی ها معمولا ترکیب همزمان طنز، تراژدی و خشونت هستن و شخصیت ها عموما نه کاملا قهرمانن و نه کاملا شرور که این درمورد هوملندر صدق میکنه.
این وضعیت، همیشه بحث هایی رو درست میکنه که بیشتر متوجه موضوع بی عدالتی هستن یعنی وقتی بازیگرها در دسته ای قرار میگیرن که با جنس اجراشون همخوانی نداره، ممکنه نادیده گرفته بشن یا با معیارهای اشتباه، داوری بشن.

نوعی فشار روی تهیه کننده ها برای انتخاب دسته بندی وجود داره چون تهیه کننده ها باید تصمیم بگیرن که سریال رو در کدوم دسته ثبت کنن و این تصمیم میتونه سرنوشت نامزدی یا حذف رو تعیین کنه.
این نوع اجراها باعث میشن که خود مفهوم ژانر زیر سوال بره یعنی این سوال پیش بیاد که آیا هنوز میشه گفت فلان سریال کمدی یا درامه؟

با این توصیفات، بازیگر نقش هوملندر، مورد عجیبی نبوده و میتونست برنده بشه چون نمونه های مشابه بازی غیر قابل دسته بندی هم در جشنواره بوده. انتخاب های این جشنواره کمی فریکی به نظر میرسن. نقش هوملندر نه تنها میتونست نامزد بشه بلکه اجرای خاص آنتونی استار، از نظر خیلی از منتقدها، یکی از پیچیده ترین و تاثیرگذارتری اجراهای تلویزیونی سالهای اخیر بوده اما انتخاب های جشنواره ی امی، گاها غیر قابل پیش بینی هستن و این موضوع ترکیبی از سیاست، سلیقه ی داورها و ساختارهای ژانریه که هنوز هم روی نحوه ی داوری تاثیر دارن.

امی سابقه ی نادیده گرفتن اجراهای پیچیده رو داره و شخصیت هایی مثل هوملندر که همزمان شرور، کاریزماتیک و آسیب پذیر هستن، داورها رو سردرگم میکنن. گاهی هم سریال هایی مثل پسران به خاطر خشونت، طنز سیاه یا نقدهای سیاسی، در دسته ی سریال های جدی پذیرفته نمیشن.
مورد دیگه ای که نباید نادیده گرفت اینه که این سریال، زیاد آمریکایی نیست و قهرمان های آمریکایی رو زیر سوال میبره. هرچند جو هالیوود همچنان مایل به لیبرال دموکرات هاست ولی نوع لیبرالیسم درون سریال پسران، بیشتر شبیه لیبرالیسم بریتانیایی هست و نویسنده ی اصلیش هم آمریکایی نیست.

جمع بندی
پسران براساس کمیکی ساخته شده که به دست Garth Ennis نویسنده ی اهل بلفاست ایرلند شمالی نوشته شده. انیس به خاطر کارهای تند و بی رحمانه اش در نقد قدرت، مذهب و ملی گرایی شناخته میشه و نگاهش به آمریکا، بیشتر از بیرون و با چاشنی تلخ و بی اعتمادیه. سریال توسط اریک کریپکه، نویسنده و تهیه کننده ی آمریکایی ساخته شده اما کریپکه هم بارها گفته که سریال رو به عنوان یک نقد سیاسی و فرهنگی طراحی کرده و صرفا هدفش سرگرمی ابرقهرمانی نیست.
در سریال پسران، قهرمان ها صرفا نماد نجات نیستن بلکه نماد فساد، خودشیفتگی و خشونتن و شخصیت هایی مثل هوملندر، در ظاهر شبیه سوپرمن آمریکایی طراحی شدن اما نماد ملی گرایی افراطی، خودکامگی و نیاز به پرستش هستن.