اخیرا یک مصاحبه ی جنجالی از کیرا نایتلی منتشر شده و در گفت و گو با تایمز لندن گفته که در سالهای ابتدایی شهرت، مجبور به تحمل رفتارهای ناخوش آیندی از طرف پاپاراتزی ها شده.

خلاصه ی حرف خانوم بازیگر اینه که در اوج شهرت و بعد از فیلم دزدان دریایی کارائیب، پاپاراتزی ها به طور مداوم تعقیبش میکردن. اغلب زمانی که با خانواده یا معشوقش به بیرون میرفت، بهش فحاشی میکردن با گفتن کلمه هایی مثل فاحشه و هرزه، تحریکشون میکردن تا واکنش احساسی یا خشونت از اطرافیانش بگیرن و بتونن شکایت کنن.
بعضی هاشون حتی سعی میکردن تصادف ساختگی درست کنن که در دوره ای بسیار رایج بوده. این کار میتونست با درست کردن خرابکاری در جاده انجام بشه که نتیجه اش به دست آوردن عکس های شوکه کننده و خاصی بود که میتونستن به قیمت بالایی بفروشن.
برای مقابله با این افراد، نایتلی تصمیم گرفت لباس های تکراری بپوشه و در صورت تعقیب، بی حرکت بایسته تا جذابیت عکس ها از بین بره.
اون یک روز کامل، پنج ساعت بدون حرکت وایساد تا پاپاراتزی ها رو خسته کنه.
در دوره ای، پاپاراتزی ها برای گرفتن عکس های خاص از بازیگرا، عمدا نوعی شرایط خطرناک رانندگی رو درست میکردن و هدفشون این بود که ماشین بازیگرها دچار حادثه بشه یا در لحظه ی ترس، شوک یا آسیب، ازشون عکس بگیرن و بعدش بتونن عکس ها رو به قیمت بالایی به نشریه ها بفروشن.

یعنی پاپاراتزی ها لزوما دنبال عکس نبودن بلکه حاضر بودن امنیت جسمی بازیگرها رو به خطر بندازن تا به عکس های فروش پذیر برسن. این مدل رفتارها هنوز هم از طرف پاپاراتزی ها وجود داره هرچند شکل و شدتشون نسبت به دهه ی 2000 تغییر کرده.
کیرا نایتلی گفته که در دوره ی نوجوانیش، پاپاراتزی ها عملا بیرون خونه اش اردو میزدن و فحش میدادن یا رفتارهای دیگه ای که در بالا بهشون اشاره شد. همچنین گفته که: یک روز بیدار شدم و دیدم ده مرد، بیرون در خونه ان و پنج سال همونجا موندن.
این رفتارها باعث آسیب روانی شدید شد و خودش گفته: دیوونه شدم و فقط تونستم نادیده اش بگیرم.
هنوز هم پاپاراتزی ها از روش های تحریک آمیز استفاده میکنن مثل داد زدن، تعقیب یا تلاش برای گرفتن عکس های خصوصی اما با رشد شبکه های اجتماعی، بعضی از این رفتارها به فضای دیجیتال منتقل شده و الان بیشتر شاهد نقض حریم خصوصی آنلاین، انتشار عکس های بدون اجازه یا شایعه سازی در پلتفرم ها هستیم.
همزمان، بعضی کشورها هم قوانین سختگیرانه ای برای حفاظت از حریم خصوصی افراد مشهور درست کردن ولی لزوما اجرایی کردنشون همیشه جواب نمیده.

هنوز هم عکس های پاپاراتزی، بخصوص اونهایی که لحظه های خصوصی، احساسی یا شوکه کننده رو ثبت میکنن، در بازار رسانه ای خرید و فروش میشن ولی این بازار، نسبت به گذشته فرق کرده.
هنوز هم بعضی از رسانه ها حاضرن برای عکس هایی از چهره های معروف در موقعیت های خاص مثل دعوا، گریه، دوره ی باردازی، بیماری یا رابطه ی جدید پول بدن اما خیلی از نشریه های معتبر، به خاطر فشار اجتماعی و اخلاقی، دیگه از پاپاراتزی ها خرید نمیکنن.
امروزه پاپاراتزی ها میتونن عکس هاشون رو مستقیما در پلتفرم هایی مثل توییتر، اینستاگرام یا ردیت منتشر کنن و از طریق تبلیغات یا اشتراک گذاری ویروسی، درآمد کسب کنن، یعنی دیگه به واسطه گری نشریه ها نیازی نیست.
یه سری آژانس عکس حرفه ای وجود داره که پاپاراتزی ها میتونن باهاشون همکاری کنن مثل Backgrid یا Splash News که عکس ها رو به رسانه ها، برندها یا پلتفرم های خبری میفروشن.
قیمت عکس ها بسته به شهرت فرد، موقعیت عکس و انحصاری بودنش متغیره و عکس های معمولی ممکنه چند صد دلار باشن ولی عکس های خاص میتونن به چند هزار دلار هم برسن.
در سال های اخیر، چند عکس پاپاراتزی وایرال شدن ولی لزوما خیلی هاشون عکس ناخواسته به نظر نمیرسن. یعنی به نظر میرسه که سلبریتیا عمدا این مشکل تعقیب شدن رو با نمایش بازی کردن و ظاهر شدن با لباس و رفتارهای عجیب، مدیریت میکنن. سلبریتی ها به جای فرار یا شکایت، از خود تصویر برای بازتعریف قدرت استفاده میکنن.

خیلی از چهره های مشهور وقتی فهمیدن که نمیتونن پاپاراتزی رو حذف کنن، کنترل روایت تصویری رو به دست گرفتن و این کار، عمدتا با چند روش انجام میده. شاید شناخته شده ترین روش، استفاده از لباس های اغراق آمیز یا نمادین باشه.
بعضا خود سلبریتی ها از رسانه های شخصی برای به اشتراک گذاشتن مکرر زندگیشون استفاده میکنن مثل اینستاگرام و تیک تاک که تا حدی باعث میشه کنجکاوی درمورد زندگیشون، ارضا بشه.
وقتی یک چهره ی مشهور، خودش عکس های روزمره، رابطه ها یا استایل هاش رو منتشر میکنه، پاپاراتزی ها دیگه چیزی دست نیافتنی برای شکار ندارن.
اگر عکس های زیادی از یک فرد در فضای عمومی باشه، رسانه ها کمتر حاضرن برای عکس های پاپاراتزی پول بدن چون دیگه انحصار ندارن. ولی این کارها هم تاثیر کامل نداره چون پاپاراتزی ها دنبال لحظه های خصوصی، یا موقعیت های ناخوش آیند و غیرمنتظره هستن و حتی اگر فرد مشهور، خودش عکس منتشر کنه، رسانه ها هنوز هم دنبال لحظه ی واقعی هستن که این کنجکاوی و تقاضا، درنوع خودش یک وجه جالب و الهام بخش داره. اونم اینه که سلبریتی بودن لزوما درمورد مهارت در یک حرفه مثل یک هنر خاص نیست بلکه درمورد داستان زندگی یک فرده که برای عموم مردم جامعه، محبوبیت پیدا میکنه و دوست دارن داستانی باورپذیر رو بشنون.

درمواردی، پاپاراتزی ها واقعا تونستن با تحریک دعوت یا واکنش احساسی از چهره های معروف، به پول برسن اما لزوما همیشه از راه شکایت نبوده بلکه بیشتر درآمد این کار، از طریق فروش های لحظه ی درگیری یا واکنش به رسانه ها و نشریه های زرد هست.
در موارد نادر، پاپاراتزی ها خودشون شکایت میکنن و ادعا میکنن که به دست چهره ی مشهور یا محافظشون مورد حمله قرار گرفتن و اگر بتونن ثابت کنن که آسیب دیدن، ممکنه غرامت مالی دریافت کنن ولی این مسیر حقوقی، پیچیده و پرریسکه.
شان پن یکی از بازیگرایی هست که در این مورد، چند مشکل رو تجربه کرده. در سال 1987، به خاطر زدن یک پاپاراتزی با مشت، در حالیکه با مدونا بود بازداشت شد. در دهه ی 90، چندبار به خاطر شکستن دوربین یا تهدید لفظی با رسانه ها درگیر شد و این عکس ها بیشتر در فضای خیابان، فرودگاه یا بیرون هتل ها گرفته شدن و همه اش در وضعیتی بوده که پاپاراتزی ها داشتن تعقیبش میکردن.
وقتی یک سلبریتی خشمگین میشه، فریاد میزنه یا حتی صرفا اخم میکنه، اون لحظه تبدیل میشه به قاب نادر از پشت نقاب شهرت چون توی رسانه، شخصیتی افسانه ای از سلبریتی ها ساخته میشه و آدما بعضا نمیتونن تصور کنن که این بازیگرها یا خواننده ها هم میتونن مثل آدم های عادی، ناراحتی و عصبانیت رو تجربه کنن. دیدن واکنش های واقعی و آسیب پذیریشون، میتونه نوعی تسلی خاطر باشه برای افرادی که حس میکنن زندگیشون خیلی با افراد معروف فرق داره.
در مقابل، شکایت از پاپاراتزی ها به خاطر آزار، نقض حریم خصوصی یا تحریک به خشونت، بارها اتفاق افتاده ولی لزوما مسیر حقوقی این کار همیشه ساده یا موفق نبوده.
در سال 2018، هیو گرانت از یک آژانس پاپاراتزی شکایت کرد چون بدون اجازه از داخل خونه اش عکس گرفته بودن و تونست به خاطر نقش حریم خصوصی، غرامت دریافت کنه.
کیت میدلتون در فرانسه، از جمله ای شکایت کرد که عکس های نیمه برهنه اش رو در ویلای خصوصی منتشر کرده بود و دادگاه مجله رو به پرداخت جریمه ی سنگین محکوم کرد.
جاستین بیبر چندین بار با پاپاراتزی ها درگیر شد و در یک مورد، خودش شکایت کرد چون یکی از اونها باعث تصادف شده بود.
در سال 2013، کانیه وست در فرودگاه، با یک پاپاراتزی درگیری فیزیکی داشت و هم ازش شکایت شد و هم خودش شکایت متقابل کرد ولی درنهایت با توافق مالی، پرونده بسته شد.
پیچیدگی این پرونده ها از اونجایی نشات میگیره که پاپاراتزی ها ادعا میکنن در مکان عمومی بودن و قوانین حریم خصوصی هم همه جا یکجور نیست.