از بین لیست برترین‌هایی که از رسانه‌ها منتشر میشه، شاید به کرار اسم لیست‌های تایم رو شنیده باشید. تنها دلیل توجهی که به فهرست پاییز امسال این مجله نشون دادم، دیدن اسم جک کواید در چهره های آینده بود.

جک کواید امسال به عنوان یکی از چهره های آینده در فهرست Time100 2025 انتخاب شده. این یعنی جک به عنوان یک بازیگر مستقل، با کاریزما، هوش احساسی بالا و روحیه ی همکاری قوی تثبیت شده.
در متن تایم، از جک به عنوان فردی یاد شده که با قلبش مسیر شهرت رو طی کرده و با انتخاب های انسانی، فروتنی و مهربانی حرفه ای شناخته شده.
لیست مورد بحث، لیستی هست که به صورت سالانه منتشر میش و شامل 100 چهره ی نوظهور و تاثیرگذار در جهان امروز و فرداست و لزوما شامل افرادی نمیشه که در حال حاضر، شهرت بسیار زیادی دارن.
این لیست شامل افرادی از حوزه های مختلف هست که تصویری از تاثیرگذاری، نوآوری یا پتانسیل رهبری در آینده رو دارن.
هدف این لیست، صرفا معرفی افراد موفق نیست بلکه سعی داره پیش بینی کنه که در آینده، چه افرادی قراره نقش مهمی داشته باشن و جهان رو در سال های پیش رو شکل بدن.
این لیست ها گاها با انتقاداتی هم رو به رو شدن ولی این موضوع چندان متوجه اصل ایده نیست بلکه به خاطر انتخاب بعضی چهره هایی هست که از نظر منتقدا، متناقض یا بحث برانگیز بودن. به طور مثال، اریکا کرک به عنوان همسر فعال سیاسی چارلی کرک، امسال در لیست قرار گرفت و با واکنش های منفی رو به رو شد.
منتقدا عقیده دارن که اریکا دیدگاه های افراطی و ناسازگار با ارزش های عمومی داره و انتخابش نوعی ستایش سیاسی تلقی شده.
در نسخه ی TIME100 Climate بعضی مدیران شرکت های بزرگ نفتی و صنعتی رو میشه دید که باعث واکنش فعالان محیط زیست شد و این لیست رو متهم به نوعی ریاکاری و تعهد ظاهری به محیط زیست دونستن در حالیکه عملا قرار نیست تغییر خاصی اتفاق بیوفته.
عدم شفافیت در معیارهای انتخاب، ترکیب چهره های فرهنگی با سیاسی و تضاد بین شهرت و تاثیر واقعی، جزو انتقادات رایج دیگه ای هست که به این لیست ها نسبت داده میشه.
لیست اصلی مجله ی تایم به افرادی تثبیت شده و مشهور اختصاص داره درحالی که لیست آیندگان، روی افرادی تمرکز داره که هنوز در حال رشدن ولی نشونه هایی از تاثیرگذاری جهانی رو دارن.
مجله ی تایم هر سال چندین لیست منتشر میکنه که اصلی هاش شامل 7 لیست هستن. در بهار، لیست 100 فرد تاثیرگذار و تثبیت شده در جهان منتشر میشه. در پاییز، 100 چهره ی نوظهور و آینده ساز، در پاییز یا زمستان، لیست رهبرات و فعالان حوزه ی محیط زیست، در دسامبر، یک فرد یا گروه که بیشترین تاثیر رو در سال داشتن. در مارس، زنان برجسته در حوزه های مختلف، در نوامبر، نوآوری های برتر سال و در زمان نه چندان مشخص، لیست چهره های تاثیرگذار در سلامت و پزشکی معرفی میشه.

مجله ی تایم به طور رسمی خودش رو بی طرف معرفی میکنه اما در طول زمان، بعضی منتقدها و تحلیلگرهای رسانه ای عقیده دارن که این نشریه تمایلاتی نسبت به جناح لیبرال یا مترقی در آمریکا داشته. بخصوص در انتخاب چهره ها، پوشش موضوعات اجتماعی و تمرکز روی عدالت نژادی، تغییرات اقلیمی و حقوق زنان.
در لیست های 100 چهره ی برتر و آینده سازان، اغلب چهره هایی از حوزه های فرهنگی، علمی و اجتماعی انتخاب میشن که دیدگاه های مترقی دارن و در سال های اخیر، پوشش گسترده ای از موضوعاتی مثل تغییرات اقلیمی، عدالت اجتماعی و حقوق اقلیت ها دیده شده. با این وجود، تایم گاها چهره های محافظه کار یا راستگرا رو هم در لیست هاش قرار داده و بیشتر به عنوان یک رسانه ی فرهنگی اجتماعی با گرایش های لیبرال ملایم شناخته میشه.
به شخصه مشکلی که با این لیست ها دارم، دامن زدن به فضای رقابتی در اجتماع آمریکا هست. این لیست ها لزوما باعث نمیشن که آدما مسئولیت پذیرتر و خلاق تر باشن بلکه میتونه آدما رو بیشتر ترغیب کنه تا برای کسب شهرت و توجه بیشتر، دست به تقلب بزنن.
چنین لیست هایی در ظاهر مثل جشن گرفتن استعداد هستن ولی در باطن میتونن عرف رقابت رو تقویت کنن و ارزش ها رو به واسطه ی دیده شدن میسنجن. در این حالت، خلاقیت به جای اینکه از دل نیاز و تجربه بیاد، تبدیل میشه به ابزاری برای ورود به فهرست ها و افراد ممکنه به جای زندگی صادقانه، به سمت ساختن پرسونای قابل فروش برن.
چنین لیست هایی میتونن اضطراب اجتماعی رو افزایش بدن و حس جا موندن، دیده نشدن یا کافی نبودن در برابر چهره های لیست شده رو ایجاد کنن.
البته چنین انتقادهایی لزوما به صورت مستقیم و صریح مطرح نمیشه ولی زمزمه هایی از این انتقاد در فضای رسانه ای و تحلیلی وجود داره و بعضیا عقیده دارن که چنین لیست هایی ممکنه به جای تشویق به مسئولیت پذیری، باعث رقابت زدگی و تقویت میل به نشون دادن رفتارهای نمایشی بشن.
بعضی از منتقدهای رسانه ای، بخصوص در حوزه ی روانشناسی اجتماعی، عقیده دارن که این نوع لیست ها میتونن باعث افزایش اضطراب دیده نشدن و تقلب نمادین بشن یعنی آدم ها برای ورود به این فهرست ها، هویت خودشون رو بازسازی کنن. در فضای توییتر و نقدهای غیر رسمی، گاهی دیده میشه که کاربرها میگن: این لیست ها بیشتر شبیه مسابقه ی محبوبیت هستن تا ارزیابی واقعی تاثیرگذاری ولی هنوز نقد جامع خاصی در این حوزه وجود نداره که بتونه تاثیر روانی و اجتماعی این لیست ها رو بررسی کنه یا میشه گفت چنین نقدهایی به ندرت و به صورت خلاصه دیده میشن.

جمع بندی
لیست 100 چهره ی آینده ساز برای اولین بار در سال 2019 از مجله ی تایم منتشر شد و به عنوان نسخه ی مکمل لیست اصلی طراحی شد. در لیست 2019، چهره های زیادی معرفی شدن که اون زمان انتظار میرفت بتونن آینده رو به دست بگیرن ولی دیگه کم کم خبری ازشون شنیده نشد که اتفاقا خیلی هاشون به صورت خودخواسته از شهرت فاصله گرفتن یا بعضا فعالیت حرفه ای خودشون رو کنار گذاشتن. ما عموما افرادی رو میبینیم که هنوز اسمی ازشون هست ولی هر سال، چهره های زیادی به صورت خودخواسته یا ناخواسته کنار میرن و عملا فراموش میشن.
از لیست آینده سازهای 2024 هم شاید بشه گفت که سابرینا کارپنتر از همه سریعتر شروع به کسب شهرت کرد. در سال گذشته، سابرینا جزو یکی از سه چهره ی روی جلد بود.
شهرت در این دنیا مثل شمشیر دولبه است. درست نمیشه گفت وقتی یک روح فاسد در معرضش قرار میگیره نگران کننده تر هست یا وقتی یک فرد پاک. فقط زمان نشون میده که شهرت از آدما چی میسازه و فشار روانی بالقوه ی پشت شهرت، تراژیک ترین بخش این مسیره.