فیلم لندن صدا میزند، یه کار کمدی جنایی هست که منتقد گاردین اون رو به حال و هوای کارای تارانتینو تشبیه کرده. این اثر، داستان یک آدمکش خسته و فرسوده رو روایت میکنه که باید پسر نازپرورده ی رئیس مافیا رو تبدیل به یک قاتل حرفه ای کنه اما منتقدا عقیده دارن که خیلی از شوخی های فیلم، به هدف نمیزنن.

لندن صدا میزند، ندای لندن یا فراخوان لندن، به عنوان اثری معرفی شده که شوخی های ضعیف و بی اثری داشته و بیشتر لحظه های طنز فیلم نتونستن مخاطب رو بخندونن یا تاثیرگذار باشن. روایت داستان بیش از حد شلوغه و با وجود ایده ی جالب، فیلم در جریان اجرا، دچار آشفتگی شده و انسجام کافی نداره.
شخصیت پردازی ها سطحی هستن و رابطه ی بین قاتل و پسر مافیا که یک گیمر هست، پتانسیل زیادی داره ولی به خوبی پرداخت نشده.
همونطور که گفته شد، این فیلم تقلیدی از سبک تارانتینو تلقی شده با این تفاوت که عمق چندانی نداره. فیلم سعی کرده از سبک دیالوگ محور و خشونت طنزآور تارانتینو الهام بگیره ولی بیشتر شبیه تقلید شده تا اینکه بخواد نوعی ادای احترام باشه.
با این وجود، بعضی ها از ایده ی اصلی فیلم، یعنی تبدیل نوجوان ناشی به قاتل حرفه ای لذت بردن و این فیلم رو یک سرگرمی سبک وزن ارزیابی کردن.
عنوان فیلم، در عین اینکه به شهر لندن اشاره داره، به موقعیتی که شخصیت اصلی ازش فرار کرده و حالا دوباره باهاش رو به رو میشه هم مرتبط هست. فیلم London Calling 2025 امتیازهای ترکیبی و متوسطی به دست آورده و براساس 182 رای کاربران سایت IMDb امتیاز 5.7 رو به دست آورده. در سایت راتن تومیتوز هم منتقدها نظرات متفاوتی داشتن و بعضی ها گفتن این یه کار قابل تحمل اما کلیشه ای هست.
بازی جرمی تیلور به عنوان نوجوان گیمر تحسین شده و شخصیتش رو دلنشین و بامزه توصیف کردن و بعضی منتفدها گفتن که فیلم، نوعی ادای احترام به کمدی های اکشن دهه ی 80 و 90 هست و برای سرگرمی ساخته شده و در راستای تحول ژانر نیست.
این فیلم در 17 شهریور 1404 منتشر شده و به دست کمپانی Quiver Distribution به صورت سینمایی اکران شده و پیشتر هم در جشنواره های بین المللی تورنتو نمایش داده شده بود.